[<Lat. subsidere, bezinken], v., dalende luchtbeweging in de dampkring, die over een groot gebied tegelijkertijd optreedt.
(e) Subsidentie wordt vooral in hogedrukgebieden gevonden, bij voorkeur wanneer ze zich nog in hun ontwikkelingsfase bevinden. De dalende luchtbeweging is het sterkst op ca. 5000 m hoogte. Omdat de subsidentie meestal geruime tijd aanhoudt, kan zij een aanzienlijke verwarming van de hogere luchtlagen tot gevolg hebben. Deze gaat gepaard met een uitdroging (afneming van de relatieve vochtigheid) van de lucht, zodat de erin aanwezige bewolking oplost.
