[<Gr. stylos, zuil], m. (-en), in oudchristelijke tijd een zgn. pilaarheilige.
(e) Een styliet leefde op een klein platform van een 3 —18 m hoge zuil. Deze vorm van ascese is geïntroduceerd door de Syriër Simeon Stylites (t459) en werd in het Midden-Oosten tot in de 19e eeuw beoefend.
