[➝Fr. raison d’état], m., de idee dat de uitoefening en handhaving van de staatsmacht niet aan het bestaande recht of de heersende zedelijke normen is gebonden, maar aan geheel eigen ‘wetten’.
(e) Machiavelli poneerde als eerste de idee van de staatsraison, die het tijdperk van het absolutisme (16e—18e eeuw) beheerste en in de 19e eeuw afzwakte tot de zgn. Realpolitik, die van gevoelswaarden en idealen afkerig is. ➝machtspolitiek.
LITT. R.Mandrou, L’Europe absolutiste (1977).
