v. (-en), gleuf of groef waarin iets, een kant van een plank, een raamof deurlijst, enz. sluit of kan schuiven.
(e) Sponningen komen voor in hout, steen, metaal en zijn gewoonlijk rechthoekig, maar in steen kan ook één van beide schuin zijn, wanneer men een hechte verbinding met de muur wil verkrijgen. Is een sponning niet op de hoek van het hout maar in een zijof ondervlak aangebracht, dan spreekt men van een kloostersponning.
