[Eng.], m. (-s),
1. vlakke plaat achter de vleugelneus bij zweefvliegtuigen, of klep aan de achterrand van de vleugel bij straalvliegtuigen, die in geopende stand de luchtstroming aan de bovenzijde van de vleugel verstoort ter vermindering van de draagkracht en ter vergroting van de weerstand (e);
2. constructie om de aërodynamische eigenschappen van een auto te verbeteren.
(e) Bij toepassing van spoilers, bevindt er zich altijd een aan de linkeren een aan de rechterhelft van de vleugel. Ze kunnen te zamen en in gelijke mate worden geopend, zodat hun invloed voor beide vleugelhelften gelijk is. Geheel geopend staan de spoilers vrijwel loodrecht op de luchtstroming aan de bovenzijde van de vleugel. De vermindering van de draagkracht (kleinere draagkrachtscoëfficiënt CL, zie draagkracht) en de verhoging van de weerstand (grotere weerstandscoëfficiënt CD, zie vleugelweerstand) zijn dan het grootst.
Zowel door de verlaging van CL als door de verhoging van CD neemt de glijverhouding CLJCD toe en wordt de daalhoek groter, zodat het (zweef)vliegtuig bij de nadering van het landingsterrein ‘korter’ kan ‘binnenkomen’. Bij het uitrollen na de landing werken de spoilers als rem, waardoor de uitloop van het (zweef)vliegtuig wordt bekort. Bij straalvliegtuigen kunnen de spoilers meestal ook nog differentieel werken en dan, wat vaak nodig is bij de relatief kleine snelheden bij de nadering van een luchthaven, het effect van de rolroeruitslagen versterken.
