Silezië

betekenis & definitie

(Slask), Poolse landstreek, te verdelen in het industriële Górny Slask (Opper-Silezië), en Dolny Slask (Neder-Silezië), Opole en Wroclaw. Van het oude Silezië bezit de DDR het deel ten westen van de Neisse, Tsjechoslowakije de Sudeten. GESCHIEDENIS. In de oudheid werd Silezië o.a. door de Marcomannen bewoond. Na de volksverhuizingen vestigden zich Slavische stammen in Silezië, dat begin 10e eeuw werd onderworpen door Bohemen en in 999 Pools werd. Begin 12e eeuw was Silezië als deelvorstendom aan territoriale verbrokkeling en interne twisten (voornamelijk in verband met de successie) ten prooi. Neder-Silezië verduitste volkomen, terwijl in Opper-Silezië alleen de steden een Duits karakter kregen. In 1241 drongen de Mongolen door in Silezië, versloegen er de DuitsPoolse troepen bij Legnica, maar trokken weg. In de eerste helft van de 14e eeuw kwam Silezië geleidelijk aan Bohemen, in 1526 met Bohemen aan de Habsburgers. De Reformatie werd er tijdens en na de Dertigjarige Oorlog (1618—48) grotendeels onderdrukt. De drie Silezische Oorlogen tussen Pruisen en Oostenrijk: 1740—42, 1744-45 en 1756— 63 (→Zevenjarige Oorlog) brachten Silezië grotendeels aan Pruisen. In de 19e eeuw werd dit deel sterk geïndustrialiseerd. Na de Eerste Wereldoorlog brak in Silezië een vrijscharenoorlog uit tussen Polen en Duitsers, waarna in Opper-Silezië een volksstemming over al dan niet aansluiting bij Polen werd gehouden. Duitsland won, maar Polen wist een derde van Opper-Silezië te verwerven. In 1939 werd geheel Silezië weer Duits. In 1945 kwam Silezië tot aan de Neisse aan Polen.