Noordamerikaanse Indianen in het gebied van het Great Basin ten westen van de Rocky Mountains. Men onderscheidt twee groepen Shoshonen: de noordelijke in de grensgebieden van de staten Idaho, Wyoming en Utah, en de westelijke in de staten Idaho, Nevada, Utah en Californië.
De noordelijke Shoshonen vertoonden cultuurelementen die horen bij de cultuur van de oostelijker wonende Indianen van de Plains, nl. het gebruik van paarden, bizonjacht, oorlogvoeren en de tipi. Hun leven was echter in principe gelijk aan dat van de westelijke Shoshohen, die geen paarden hadden, nl. een door de barre klimatologische en geografische omstandigheden gedwongen nomadisme. Zij trokken in kleine familiegroepjes volgens een vast patroon rond, waarbij zij nooit langer dan een paar dagen op één plaats bleven. Zij leefden van de jacht op klein wild en vooral van het verzamelen van wilde planten en de vruchten van de pijnboom. De noordelijke hadden hierbij een grotere reikwijdte en waagden zich zo nu en dan op de Plains om op bizons te jagen. Er was dan ook geen politieke en nauwelijks een sociale structuur. Hun aantal bedraagt ca. 7500; de meesten leven in reservaten in hun vroegere woongebied.De taal van de Shoshonen behoort tot de TanoAzteekse talen.
LITT. V.C.Trenholm en C.Carley, The Shoshonis Sentinels of the Rockies (1964).
