[Eng., gevormd doek], (moderne schilderkunst) term waarmee wordt aangegeven dat de vorm van het doek sterk afwijkt van die welke voor de traditionele schilderstukken in zwang was, zoals rechthoek en cirkel. Er worden twee soorten shaped canvas gebruikt, nl. voor schilderijen met een sterk afwijkende omtrekvorm en voor die met een ongelijk oppervlak.
Ook combinaties van deze soorten komen voor. Behalve schilderslinnen worden o.a. ook kunststoffen als materiaal voor shaped canvas gebruikt. Een dergelijk werk kan eventueel driedimensionaal zijn, maar moet blijven herinneren aan het schilderij als een vlak tegen een muur. In de VS had het werk van B.Newman grote invloed op de ontwikkeling van de shaped canvas. Dit was ook het geval met F.Stella, die in 1960 stukken uit zijn schilderijen wegsneed om zo het verband tussen de omtrek van een schilderij en de schildering te accentueren. De Amerikanen K.Noland, S.Lukin, C.
Hinman en N.Williams combineren zeer onregelmatige omtrekvormen vaak met een zodanige beschildering, dat de illusie van b.v. driedimensionale figuren ontstaat. In Europa worden shaped convases m.n. vervaardigd in de vorm van schilderingen met ongelijk oppervlak. De Italiaan E.Castellani en de Nederlander J.Manders maken gebruik van de shaped canvas.
