[Hebr. Sefarad, Spanje], oorspronkelijk aanduiding voor de groep joden wier voorouders van het Iberisch Schiereiland afkomstig waren.
In 1492 werden zij uit Spanje verdreven. In de 16e en 17e eeuw vestigden velen zich in de Balkan en Klein-Azië, anderen in Engeland, Nederland en Italië. De uitspraak van het Hebreeuws, riten en liturgie verschillen van die der Asjkenazim. De Ned. Sefardim (ca. 1000) zijn georganiseerd in het Portugees-Israëlitisch Kerkgenootschap. Er zijn naar schatting 500.000 Sefardim over de wereld uitgezwermd, van wie velen in Israël gevestigd zijn.LITT. H.J. Zimmels, Sephardim and Ashkenasim (1958).
