v./m. (-en), (hist.) sinds de 17e eeuw in Nederland een aan het gezicht onttrokken kerk van niet-toegelaten godsdiensten.
Degenen die niet tot de Gereformeerde Kerk behoorden, kregen geen verlof om kerken te bouwen.
Zij kwamen bijeen in woon-en pakhuizen in de steden (b.v. Onse Lieve Heer op Solder, Amsterdam), in schuren op het platteland. In de 17e eeuw kregen zij geleidelijk wat vrijheid om in aparte, maar onopvallende kerkgebouwen bijeen te komen, de rooms-katholieken het laatst. Vele schuilkerken werden aangeduid met de naam van het woon-of pakhuis (De Papegaai, De Posthoorn, De Duif e.d.), die de nieuwgebouwde kerk vaak behield.
