(1958), overeenkomst der drie nationale Belg. politieke partijen inzake de schoolkwestie. Na de nieuwe schoolstrijd in België (1954—58) werden vertegenwoordigers van de drie nationale partijen (christelijken, sociaal-democraten en liberalen) bijeengeroepen om voor de schoolkwestie een compromisoplossing te vinden.
Een nationale schoolcommissie werkte een Schoolpact uit dat door genoemde partijen werd goedgekeurd en op 20.11.1958 werd ondertekend. Het Schoolpact en de daarbij aansluitende wet van 29.5.1959 waarborgen de vrije schoolkeuze door te zorgen voor een voldoende aantal (neutrale) rijksscholen en (katholieke) vrije scholen overal in het land, wat vooral een uitbreiding betekende van het aantal rijksscholen in Vlaanderen; het pact voorziet een gelijke bezoldiging der gediplomeerde leerkrachten van de beide onderwijsnetten; het bepaalt dat de leerkrachten van het vrije onderwijs rechtstreeks door de Staat zullen worden betaald; het verleent ruime subsidies aan het vrije onderwijs, dat echter zelf de bouw van nieuwe scholen moet bekostigen. Nadat het Schoolpact reeds in 1973 (wet van 11.7.1973) gedeeltelijk was herzien, en m.n. het statuut van leerkrachten in het gesubsidieerde onderwijs was verbeterd, leidde een nieuw akkoord in de Nationale Schoolpactcommissie tot de Wet van 14.7.1975 en het KB van 8.10.1975, die een programma voor de rationalisering van de scholenbouw aanvatten en het begrip ‘pluralistische school’ invoerden.LITT. J.Houben en F.Ingham, Het Schoolpact en zijn toepassing (2 dln. 1962—64).
