[Lat., zangersschool], oorspronkelijk pauselijk zangersgilde, al vermeld eind 7e eeuw, bestaande uit een groep clerici en jonge leerlingen, die in een eigen instituut hun opleiding kregen. Paus Gregorius I (590—604) gaf aan de schola cantorum een vastere organisatie als zangschool en stadskoor ten dienste van de liturgie.
De schola cantorum heeft grote invloed gehad op de ontwikkeling en de verbreiding van het gregoriaans. In de 14e eeuw verdween de schola cantorum als instituut.
