v., (textiel) weerstand die een weefsel biedt tegen het vergroten van een kleine, opzettelijke aangebrachte scheur.
Bij scheuren zal het garen, grenzende aan de scheur, het eerst doorgetrokken worden en zo vervolgens. Niet alleen de garensterkte bepaalt de scheursterkte, maar ook de beweeglijkheid van de garens in het weefsel. In b.v. het losse weefsel van verbandgaas bewegen bij een poging tot scheuren ook het tweede garen en de volgende garens zich naar de bedreigde plaats en hun sterktes moeten geteld worden bij die van het eerste garen. Als van een tweede weefsel de garensterkte groter is, maar de beweeglijkheid geringer, verloopt het verder doorscheuren veel gemakkelijker. Zo kan een linnen of katoenen beddelaken, veel sterker dan het gaas, meestal vlot worden doorgescheurd. Alles wat de beweeglijkheid van de garens belemmert, b.v. het aanbrengen van een coating, verlaagt de scheursterkte.
