v./m., een onderdeel van de boole-algebra dat m.n. van toepassing is op elektrische en pneumatische schakelingen.
De schakelalgebra, die in 1938 door C.E.Shannon werd geformuleerd, is eerst toegepast op relaisschakelingen, maar bleek even bruikbaar bij elektronische schakelingen (computers, symbolische logica). Hierbij worden twee gedefinieerde waarden van een elektrisch signaal weergegeven door 0 en 1 (b.v. hoge spanning door 1 en lage spanning door 0). De werking van schakelelementen (relais, diodes, transistoren, geïntegreerde schakelingen e.d.) is met elementaire algebraïsche functies te beschrijven. Gewoonlijk zijn deze functies beperkt tot en, of en niet (ook wel inverse genoemd) en de samenstellingen en - niet en of - niet. Voor beide laatst genoemde functies is de minder juiste Engelse benaming nand (samentrekking van not - and) en nor (samentrekking van not - or) gebruikelijk. Men maakt onderscheid tussen combinatorische schakelingen en sequentiële schakelingen.
Bij combinatorische schakelingen zijn de uitgangssignalen alleen afhankelijk van de momentele waarde der ingangssignalen; bij sequentiële schakelingen bovendien van de voorafgaande waarden der ingangssignalen. De sequentiële schakeling onthoudt in zekere zin voorafgaande toestanden; een voorbeeld hiervan is de flip-flop. Een belangrijk onderdeel van de schakelalgebra betreft het minimaliseren van het aantal vereiste schakelelementen. Terwijl de schakelalgebra in eerste instantie veronderstelt dat de schakelelementen en hun verbindingen onbeperkt snel zijn, bezitten zij in werkelijkheid steeds een zekere traagheid. Voorzover de uitgangssignalen alleen later veranderen dan de ingangssignalen die deze verandering veroorzaken, geeft dit geen logische problemen. Waar echter de uitgangssignalen korte of langere tijd een andere waarde kunnen aannemen dan door de schakelalgebra voorspeld, spreekt men van risico’s (hazards).
De bepaling van de voorwaarden waaronder deze optreden vormt ook een onderdeel van de schakelalgebra. Als mathematische discipline kan de schakelalgebra ook in abstracte zin verder ontwikkeld worden (schakeltheorie of machinetheorie).
LITT. A.R.Baumann, Pneumatiek, logisch schakelen (3e dr. 1977); A.R.Baumann, Pneumatiek, industriële signaalverwerking (1974).
