[Hebr., de gevraagde, afgesmeekte], eerste koning van ISRAËL (ca.1030 V.C.), door A-Samuel gezalfd om de Filistijnen te bestrijden. Tot koning uitgeroepen na een gelukkige expeditie tegen de Ammonieten, verdreef Saul de vijanden van Israël uit het land.
Later kreeg hij onenigheid met Samuel en met zijn opvolger en schoonzoon David. Saul pleegde zelfmoord na een nederlaag tegen de Filistijnen (1 Sam. 31). David, JUDA EN ISRAËL.
