[Perzisch: Sjahpoehr, koningszoon], naam van drie koningen van het Perzische Rijk uit de dynastie van de Sassaniden (224—642). (zie Perzië,DE SASSANIDEN).
Sapor I, koning van het Perzische Rijk (241-72), ♱272; zoon en opvolger van Ardasjir I. In de oorlog tegen de Romeinse keizer Filippus Arabs (244-49) veroverde Sapor Mesopotamië en Armenië. In 260 nam hij keizer Valerianus gevangen en verwoestte hij Syrië en Klein-Azië. Odoenathus van Palmyra (f266 of 267) wist echter de Perzische opmars in het oosten van het Romeinse Rijk te stuiten.
Sapor II de Grote, koning van het Perzische Rijk (310—79), ♱379. Sapor veroverde Armenië en Atropatene en versloeg de Romeinse legers in 345 bij Singara. Hij stelde bloedige vervolgingen tegen de christenen in. In 359 ontbrandde een nieuwe oorlog tegen de Romeinen. Sapor werd in 363 door keizer Iulianus verslagen. Diens opvolger, keizer Iovianus (363—64), moest echter al het land ten oosten van de Eufraat aan Sapor afstaan.
Sapor III, koning van het Perzische Rijk (383-88). Sapor werd in 383 gedwongen een verdrag met de Romeinen te sluiten, waarbij Armenië werd verdeeld in twee invloedssferen, nl. een Perzische in het oostelijk deel en een Romeinse in het westen.
