[Japans, samoeraoe, dienen, de wacht houden], m. (mv.), Japanse ridderklasse, die in de 12e eeuw opkwam.
De samoerai hadden een strenge erecode, vooral gericht op trouw en fysieke hardheid. Zij vormden oorspronkelijk een militaire wacht. In de 17e eeuw werden de samoerai een scherp afgebakende stand. Daarna verarmden vele samoerai en een deel van hun klasse vermaatschapte zich met gegoede kooplieden. In 1871 werd de dienstplicht ingevoerd, waardoor het onderscheid tussen samoerai (met hun gezinnen 2 mln. in totaal, op een bevolking van 40 mln.) en overige bevolking verviel. Een minderheid van de samoerai had succes in handel en industrie of werd officier, maar de meesten deklasseerden.
Na de Meijirestauratie (1867) braken er verschillende mislukte samoeraiopstanden uit; de voornaamste werd geleid door Saigo Takamori. De levensstijl van de samoerai heeft in het 20e-eeuwse Japan sterk doorgewerkt.
LITT. J.W.Hall en M.Jansen, Studies in theinstitutional history of early modern Japan (1968).
