v. (-en), myelitis, ziekte van het ruggemerg.
Een ruggemergontsteking kan ontstaan na infecties als mazelen, tyfus, dysenterie, pokken, griep, na vaccinatie tegen pokken, na een behandeling tegen hondsdolheid, na colicystitis (een blaasontsteking veroorzaakt door Escherichia colt), soms na toediening van penicilline binnen de hersenof ruggemergsvliezen. Ruggemergontsteking begint vaak met rugpijn, koorts, paresthesieën (gevoelsstoornissen), dan, vaak ook vanaf het begin, verlammingen (vaak beiderzijds, m.n. van de benen). De behandeling bestaat in de acute fase uit bedrust, gecombineerd met medicamenten gericht tegen de oorzaak (antibiotica), totdat de patiënt koortsvrij is.
