[Fr.], v./m. (-s),
1. oud volkslied in simpele vorm over een ontroerende gebeurtenis;
2. soortgelijk kunstdicht in strofen;
3. verhalend lied over een teder of aandoenlijk thema;
4. (muziek) kleine instrumentale compositie;
5. idyllisch liefdesavontuur.
LITTERATUUR
Een romance is een kort gedicht met een episch-lyrisch karakter, doorgaans in de volkstoon geschreven en meestentijds gebaseerd op sagen, mythen en legenden. De romance is de zuidelijke tegenhanger van de ballade, waarvan zij zich eigenlijk alleen hierin onderscheidt, dat ze lieflijker, ook wel sentimenteler is dan de meer somber gestemde ballade met haar dieper sentiment.
MUZIEK
De romance hield aanvankelijk gelijke tred met de litteraire romance in Frankrijk (12e-13e eeuw) en Spanje (vanaf de 15e eeuw; o.a. Milan en Mudarra). In de 17e eeuw werd de Spaanse romanza zeer populair in de theaters.
In de 18e en 19e eeuw was de romance in Frankrijk een lichte aria en in Duitsland een verhalend lied, dat aanvankelijk was gebaseerd op de middeleeuwse romances. Gelijktijdig ontstond ook de lyrische instrumentale romance, die bij de romantici soms nostalgisch-sentimenteel was. Voorbeelden vindt men in het werk van W.A.Mozart, J.Haydn, L.van Beethoven (vioolromances), R.Schumann, M. Bruch en M.Reger.
