[Fr., groten schelpenwerk], v./m./o. (-s), schelpmotief, het basisornament van het rococo; (ook) grot van schelpen, koraal en stenen.
Sinds de 17e eeuw duidde men met rocaille een grotvormig bouwsel aan, opgetrokken uit grillig gevormde stenen en schelpen, dat als versiering in tuinen werd geplaatst. Ca. 1725 gebruikte men de term rocaille voor ornamentvormen (m.n. voor het asymmetrische schelpmotief), die op deze bouwsels waren geïnspireerd. Rocailles werden in de 18e eeuw zeer veel toegepast als ornament in de bouwen interieurkunst.
LITT. H.Bauer, Rocaille. Herkunft und Wesen eines Ornamentmotivs (1962).
