Spaans politicus, *27.11. 1898 Salamanca. Robles was hoogleraar staatsrecht.
Na de val van de Spaanse monarchie (1931) verenigde hij de rooms-katholieke en monarchistische oppositie in de Confederación Española de las Derechas Autonomas (CEDA), die in 1933 dank zij het vrouwenkiesrecht de grootste partij werd. De CEDA bleef aanvankelijk buiten het kabinet. In de vele kabinetten die tot 1936 optraden, oefende Robles veel invloed uit, ook als hij achter de schermen bleef. Hij streefde naar een herstel van de monarchie en de omvorming van Spanje tot een roomskatholieke autoritair-corporatieve staat naar het voorbeeld van Oostenrijk en Portugal. De samenwerking met de republikeinen vervreemdde Robles van veel van zijn aanhangers; na de verkiezingsoverwinning van het Volksfront in 1936 werd hij als oppositieleider overvleugeld door radicaal-rechts gezinden. Na het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog vestigde hij zich in Portugal, waar hij zich inzette voor het herstel van de monarchie.
In 1953 keerde hij terug naar Spanje. In 1962 ging hij opnieuw voor een korte periode in ballingschap vanwege zijn activiteiten voor de Europese beweging. Hij bleef actief als leider van de christen-democratische groepering Federación Popular Democratica. Werk: No fué posible la paz (1968; memoires).
