v. (-en), overbrenging waarbij kracht, vermogen of draaiende beweging van de ene as op een andere wordt overgebracht door middel van op de assen aangebrachte wielen en een daarover gespannen riem.
De riem van een riemoverbrenging wordt om de riemschijven gespannen, zonodig met behulp van een spanrol of -wiel. Daardoor drukt de riem met een zekere kracht op het wiel en ontstaat er een wrijvingskracht tussen beide. Meestal zijn de assen evenwijdig aan elkaar en bezitten dezelfde draairichting: open-riemoverbrenging; zijn de assen wel evenwijdig maar is de draairichting tegengesteld, dan wordt een gekruiste-riemoverbrenging toegepast. Kruisen de assen elkaar (meestal loodrecht), dan gebruikt men een halfgekruiste-riemoverbrenging.
Een riem heeft veelal een rechthoekige doorsnede en bestaat gewoonlijk uit leder, textiel (al of niet geïmpregneerd), of rubber (balata, latex) met inlagen van katoenweefsels, welke materialen echter aan blijvende rek onderhevig zijn. Kunststof riemen zijn elastisch, zodat geen noemenswaardige rek optreedt.
Zeer gunstige eigenschappen heeft de geprofileerde riem waarbij meestal trapeziumvormige rubber V-riemen of V-snaren (met een kabel-inlage, een stalen, of, beter, nylon inlage) worden toegepast. V-riemen lopen in geprofileerde snaarschijven, waarbij alleen de schuine kanten van de snaar de groef mogen raken en de vereiste trekkracht overbrengen. Voor de (de)montage dient één van de assen verschuifbaar te zijn, dan wel een extra spanrol toegevoegd te worden om de riem te kunnen lossen of spannen.
Tandriemen zijn dikke riemen met een getand profiel aan de binnenzijde die op overeenkomstig geprofileerde tandwielen lopen. Het materiaal is spiraalgewikkelde trekdraden van staal, glas of nylonvezels met een polyurethaan- of chloropreen-rubberomhulling. Om de wrijvingscoëfficiënt te verlagen bekleedt men de tanden van de riem met een slijtvast nylonweefsel. Tandriemen vinden toepassing als transportband en als rekvaste riem met een zeer kleine loopradius, b.v. in de automobieltechniek. Ze bezitten een hoog rendement (99 %) en een lange levensduur, aandrijftechniek.
LITT. J.H.Kimman, Aandrijftechniek (1967).
