Frans politicus, *15.10.1878 Barcelonnette (Basses-Alpes), †21.9.1966 Parijs. Reynaud was advocaat.
Hij was van 1919–24 lid van de Kamer van Afgevaardigden (Alliance Démocratique), waarna hij in 1928 werd herkozen. In 1930 werd hij minister van Financiën, in 1931 van Koloniën en in 1932 van Justitie. Reynaud was vervolgens van 1938–40 minister van Financiën, en van 22 mrt.–16 juni 1940, tijdens de Tweede Wereldoorlog, premier. Reynaud verzette zich tegen de door o.a. opperbevelhebber Weygand geadviseerde wapenstilstand met de Duitsers en wilde de strijd vanuit Noord-Afrika voortzetten. Van 1942–45 leefde hij in Duitse gevangenschap. Reynaud was lid van de Tweede Constituante van de Vierde Republiek en afgevaardigde van 1946–58, in 1948 werd hij minister van Financiën.
Hij ijverde sterk voor de Europese gedachte: van 1949–55 was hij voorzitter van de economische commissie van de Raad van Europa. Werken: La France a sauvé l’Europe (1947), S’unir ou périr (1951), Au coeur de la mêlée (1951), Mémoires (2 dln. 1960–63).LITT. H.Amouroux, Le 18 juin 1940 (1964).
