in het vroege en klassieke Romeinse recht de belangrijkste onderscheiding van zaken. Res mancipi waren in Italië gelegen grond, slaven, vee en landelijke erfdienstbaarheden.
Deze zaken, alle van belang voor de landbouw, dienden door mancipatio overgedragen te worden. In de naklassieke tijd verliest dit onderscheid zijn betekenis; keizer Iustinianus hief het definitief op.
