[Lat., van nieuwe dingen], beginwoorden van de encycliek over het sociale vraagstuk, door paus Leo XIII in 1891 uitgevaardigd. Rerum novarum verwierp zowel het socialistisch collectivisme als het economisch en politiek liberalisme.
Ook de klassenstrijd werd afgewezen. In plaats daarvan stelde de encycliek een sociaal program voor dat berust op samenwerking van kerk en staat, van werkgevers en werknemers. De privéeigendom werd verdedigd als een natuurrecht. Aan de staat werd een subsidiaire taak toegekend, bestaande uit het waarborgen van het openbaar welzijn. De encycliek gaf de stoot aan het ontstaan van een rooms-katholieke arbeidersbeweging.
LITT. H.Sorgenfrei, Die geistesgeschichtl. Hintergründe der Sozialenzyklika Rerum Novarum (1970).
