Oostenrijks politicus, *14.12.1870 Unter-Tannowitz (Moravië), ♱31.12.1950 Wenen. Renner werd in 1907 voor de sociaal-democraten lid van het Abgeordnetenhaus.
Hij behoorde in zijn partij tot de rechtervleugel. Hij bepleitte een meer federalistische structuur voor Oostenrijk-Hongarije. Na de uitroeping van de Oostenrijkse republiek (1918) was Renner staatskanselier (tot 1920) en van 1931-33 voorzitter van de Nationalrat. In 1934 werd hij korte tijd gevangengezet (wegens de sociaal-democratische opstand in Wenen). In 1945 was Renner hoofd van de voorlopige Oostenrijkse regering. Van 1945-50 was hij president. Werken: Die soziale Funktion der Rechtinstitute (1904; herdr. 1965), österreichs Erneuerung (3 dln. 1916—17), An der Wende zweier Zeiten (1946).
LITT. J.Hannach, Renner und seine Zeit (1965); E.Fischer, Das Ende einer Illusion (1973).
