v., het verschijnsel dat in een landschap bepaalde delen, die vroeger hoog lagen ten opzichte van de omgeving, nu laag liggen, en omgekeerd.
Reliëfomkering berust op de verschillen in weerstand tegen de erosie die de gesteenten bezitten. Ook verschillen in klink tussen de kleiige, venige en zandige gronden kunnen reliëfomkering veroorzaken (inversielandschap).
