o. (-en),
1. in de plantenen diergeografie ben. voor soorten die in een bepaalde streek recent nog voorkomen, terwijl zij overal elders zijn uitgestorven, b.v. door klimaatverandering;
2. overblijfsel uit een vroegere beschaving of taal.
De huidige relictpopulaties zijn overblijfsels van diergroepen die vroeger een veel grotere verspreiding hadden, b.v. de brughagedis, Sphenodon punctatus, van Nieuw-Zeeland, is de enig overgebleven soort van de hele reptielenorde Rhynchocephalia, die in het Trias wijd verspreid vertegenwoordigd was. Het verspreidingsgebied van een relict wordt relictareaal genoemd; zo’n areaal is vaak disjunct. Nog in het Tertiair bevolkten de plantengeslachten Gingko en Metasequoia een groot deel van Holarctis, terwijl zij thans alleen nog in een klein deel van China natuurlijk voorkomen. Relicten kunnen dikwijls nog wel gekweekt worden. eilandfauna, refugium, relicttheorie.
