v./m. (-s), deinde jaren zeventig overheersende stroming in de Jamaicaanse popmuziek, gekenmerkt door een monotoon ritme.
Uit de Afro-Caribische volksmuziek en de rhythm and blues uit de VS ontstond na de Tweede Wereldoorlog op Jamaica een popmuziekvorm kwam die aanvankelijk ska werd genoemd. Dit was een vrij simpele dansmuziek waarin de zang werd begeleid door slagwerk en blazers. Geleidelijk werd de uitwerking van de ritmiek belangrijker en verdwenen de blazers naar de achtergrond. Tenslotte ontstond de reggae, die een melodische opbouw in overeenstemming met de complexe ritmische structuur en oorspronkelijke teksten heeft. Tot de bekendste vertegenwoordigers behoren Bob Marley and The Wailers. De reggae kan niet los gezien worden van de beweging van de Ras Tafari, die veel aanhang heeft onder de arme zwarte bevolking. De reggae werd in de jaren zeventig ook in het westen populair en oefende invloed uit op de popmuziek.
