o. (-ken), (ook: regeloppervlak), oppervlak dat men zich ontstaan kan denken door beweging van een rechte lijn in de ruimte.
De rechte lijn, die het oppervlak beschrijft, heet in elk van zijn opeenvolgende standen een beschrijvende lijn van het regelvlak. Voorbeelden:
1. een cilindervlak, dat ontstaat door een rechte lijn zodanig te bewegen dat zij steeds met een vaste lijn evenwijdig blijft;
2. een kegelvlak, dat ontstaat door een rechte lijn zodanig te bewegen dat zij steeds door een vast punt blijft gaan;
3. een eenbladige hyperboloïde, die ontstaat door een rechte lijn zodanig te bewegen dat zij steeds drie gegeven kruisende lijnen snijdt;
4. het regelvlak dat gevormd wordt door alle raaklijnen aan een bepaalde ruimtekromme, b.v. een schroeflijn;
5. de conoïden, die ontstaan door een rechte lijn zodanig te bewegen dat zij steeds een gegeven rechte lijn a en een gegeven kromme lijn b snijdt, terwijl zij evenwijdig blijft aan een gegeven vlak (welk vlak de gegeven lijn a moet snijden). Behalve de beschrijvende lijnen kunnen op een regelvlak nog andere rechte lijnen liggen, zoals lijn a bij de onder 5 genoemde conoïden. Bij de onder 3 genoemde eenbladige hyperboloïde zijn er twee stelsels van rechte lijnen die men elk als beschrijvende lijnen kan opvatten.
