een in onbruik geraakte vorm van volkenrechtelijke verbinding tussen (meestal) twee staten onder een gemeenschappelijk staatshoofd (gewoonlijk een vorst). Traditioneel wordt zij onderscheiden van een personele unie.
Terwijl de reële unie bewust met een bepaalde, meestal beperkte, doelstelling als statenverbinding wordt gecreëerd, zijn het andere, vaak toevallige, oorzaken waardoor in het geval van een personele unie het staatshoofd (de vorst) van de ene staat ook staatshoofd wordt van de andere staat. Het begrip reële unie impliceert niet een bepaalde, specifieke organisatievorm. Gewoonlijk brengt het doel waarvoor de unie tot stand is gebracht een of meer gemeenschappelijke organen met zich mee. Meestal zijn het twee aangrenzende staten die een reële unie aangaan. In de geschiedenis van het volkenrecht worden gewoonlijk de volgende drie statenverbindingen als reële unies aangemerkt: Zweden-Noorwegen (1815-1905), Oostenrijk-Hongarije (1867-1918), Denemarken-IJsland (1918-44).
