([Lat.], v., (recht) wedereis, tegen vordering.
Een eis in reconventie is een rechtsvordering, ingesteld door de gedaagde tegen de eiser bij het antwoord van gedaagde in een bij een burgerlijke rechter in eerste aanleg aanhangig rechtsgeding. De eerst ingestelde vordering wordt eis in conventie genoemd. De eis in reconventie behoeft niet materieel verband te houden met de eis in conventie, maar doet dat in de praktijk dikwijls wel. De zaken in conventie en reconventie worden in principe gelijktijdig behandeld en berecht bij één vonnis. In enkele door de wet genoemde en in enige andere door de rechtspraak aangenomen gevallen is een eis in reconventie niet mogelijk, verder in alle zaken. Een eis in reconventie geeft een besparing van tijd en kosten vergeleken met een zelfstandige rechtsvordering.
In veel gevallen heeft een eis in reconventie de functie van een verdedigingsmiddel tegen de eis in conventie. In verzoekschriftprocedures voor de burgerlijke rechter mag het verweerschrift een zelfstandig verzoek bevatten, mits dit betrekking heeft op het onderwerp van het oorspronkelijke verzoek.
LITT. W.H.Heemskerk, De eis in de reconventie (diss. 1972).
