m. (-en), in het OT charismatisch leider.
De rechteren plaatsten zich in de periode tussen Jozua en de koningen aan het hoofd van hun clan om zijn voortbestaan tegen aanvallen van buiten te verstevigen. Soms wisten zij enige stammen onder hun leiding te verenigen. Wanneer de nood voorbij was, trad ook de rechter weer in het gewone leven terug; het was geen erfelijk ambt, zoals later het koningschap. Bekend zijn vooral Debora, Gideon, Jefta en Simson. De latere traditie maakte deze stamhelden ten onrechte tot heersers over heel Israël. Rechteren, Boek der.
LITT. E.Tauber, Die Epoche der Richter (1958).
