m. (-s), toestel waarin een fysische, chemische of kernreactie plaatsvindt.
In de petroleumindustrie is een reactor een van buitenaf niet verhit reactievat, waarin vloeibare, dampvormige of gasvormige koolwaterstoffracties in aanraking worden gebracht met een katalysator. De katalysator kan een vloeistof zijn of een vaste stof. Als het een vloeistof is (b.v. bij alkyleringsreacties) passeert ze tegelijk met de te behandelen stof de reactor. Bij isomerisatiereacties kan de katalysator vast op de drager aanwezig zijn of in oplossing en dus in vloeistoffase. Bij katalytisch kraken en reformeren kan de katalysator in de reactor aanwezig zijn op een bewegend bed of in gefluïdiseerde toestand. In beide systemen wordt de uitgewerkte katalysator geregenereerd in een tweede vat (de regenerator), waarna de katalysator weer terugkeert in de reactor. Bij reformeringsprocessen kan ook een aantal na elkaar geschakelde reactors worden gebruikt, waarin er telkens één wordt uitgeschakeld, waarna de katalysator daarin in situ wordt geregenereerd.
