Duits ondernemer en politicus, *29.9.1867 Berlijn, ♰(verm.) 24.6.1922 Berlijn; zoon van E.Rathenau. Rathenau was sinds 1899 directielid van de Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft, waarvan hij in 1915 directeur werd.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog oefende hij belangrijke invloed uit op het economisch beleid van Duitsland, en in 1919 werd hij als economisch adviseur door de regering van de Weimar-republiek aangetrokken. Rathenau bepleitte een tegemoetkomende houding tegenover de Geallieerden, maar stelde op internationale conferenties dat Duitsland de hoogopgeschroefde herstelbetalingen niet zou kunnen opbrengen. In 1922 werd hij minister van Buitenlandse Zaken, in welke functie hij met de USSR het Verdrag van Rapallo (Rapallo, Verdrag van) sloot. Zijn joodse afkomst en de door hem gevoerde ‘Erfüllungspolitik’ maakten hem echter tot een geliefd object voor de rechts-extremistische agitatie tegen de Weimar-republiek. Hij werd vermoord door de geheime nationalistische organisatie Consul. Uitgaven: Gesammelte Schriften (6 dln. 1918—29); Tagebuch, 1907—22, door H.Poggevon Strandmann (1967).
LITT. H.Graf Kessler, W.Rathenau (1962); P. Berglar, W.Rathenau (1970); D.Felix, W.Rathenau and the Weimar Republic (1971); R.KalIner, Herzl und Rathenau (1976).
