Petrus, eigenlijk: Pierre de la Ramée, Frans filosoof en wiskundige, *1515 Cuth (Picardië), ♰(verm.) 26.8.1572 Parijs. Ramus werd in 1551 hoogleraar aan het Collége de France te Parijs.
In 1562 werd hij calvinist. Ramus was een der vooraanstaandste humanisten in Frankrijk en een fel bestrijder van de scholastiek. Zijn werk was beslissend in de polemiek die tijdens de renaissance werd gevoerd tegen de schemata van de aristotelische logica. Als hoogleraar voerde Ramus een verbeten strijd met de aristotelici van de Sorbonne. Hij stelde in zijn logische geschriften een nieuwe dialectische methode voor, de doctrina disserendi of wetenschap van de ‘discussie’, die inhield dat de filosoof in zijn redeneren dezelfde wetten dient te volgen die het natuurlijke denken vertoont, en niet kunstgrepen zoals het syllogisme. Hiermee sloot hij nauw aan bij de retoriek van zijn tijd.
Zijn geschriften zijn tevens van belang voor de geschiedenis van de linguïstiek en het taaldenken, terwijl zijn Dialectique (1555) het eerste filosofische werk in het Frans is. Als wiskundige is Ramus van betekenis niet zozeer door zijn talrijke commentaren op de Elementen van Eukleides als wel door zijn verbetering van het wiskundeonderwijs. Hij werd vermoord in de Bartholomeünacht. Werken: Dialecticae partitiones (1543), Animadversiones in dialecticam Aristotelis (1543), Scholarum physicarum libri 8 (1563).
LITT. W.J.Ong, P.Ramus (1958); R.Hooykaas, Humanisme, Science et réforme: P.de Ia Ramée (1959); J.J.Verdonk, P.Ramus en de wiskunde (1966).
