m. (-en), reactiemotor die onafhankelijk is van de zuurstof uit de atmosfeer.
Een raketmotor is een voortstuwingsinstallatie die door het achterwaarts uitstoten van de massa verbrande stuwstof de raket een stuwkracht (reactiekracht) naar voren geeft. Door dit chemisch-thermische principe zijn de raketmotoren zeer geschikt als voortstuwingsmotor in het luchtledige (ruimtevaart). De vloeibare brandstof wordt toegepast voor grote raketten voor de ruimtevaart; voor militaire doeleinden gebruikt men bij voorkeur raketten met vaste brandstof. Een combinatie van waterstof en fluor levert de grootste stuwkracht afgezien van de nucleaire raketvoortstuwing. De combinatie waterstof, lithium en fluor blijkt de nucleaire raketmotor te benaderen. Door de zeer corrosieve reactieprodukten worden deze stoffen niet toegepast.
Toegepaste vloeibare stuwstofcombinaties zijn: vloeibare zuurstof met vloeibare waterstof of petroleum of ethylalcohol: petroleum met salpeterzuur of tetranitromethaan en stikstof tetraoxide met monoethylhydrazine. Na de ontwikkeling van raketmotoren met vaste stuwstoffen waarvan de reactietijden nauwkeurig te regelen zijn, is de motor met vloeibare stuwstoffen voor de grote raketten voor militair gebruik niet meer toegepast. Door de vorm van de vaste stuwstof in de raket te wijzigen kan men het verloop van de reactie beïnvloeden.
