o. (-s),
1. radiozendstation op een vliegveld of langs een luchtroute, dienend als hulpmiddel om de koers voor vliegtuigen te bepalen: radiobakens worden onderscheiden in koersbakens en landingsbakens;
2. (luchtvaart) automatisch werkend navigatiehulpmiddel, zich bevindend op een door AIP’S (Aeronautical Information Publications) bekendgemaakte plaats op de grond.
Radiobakens kunnen worden ingedeeld in:
1. bakens behorende bij het instrumentlandingsysteem (ILS; instrumentlanding);
2. bakens ten behoeve van de navigatie buiten het naderingsgebied om een luchtvaartterrein. Radiobakens behorende tot de eerste groep kunnen worden onderscheiden in koersbakens (ook: koerslijnbakens), glijpadbakens en merkbakens. Tot de tweede groep behoren deccabakens (navigatie), loranbakens (‘loran), omegabakens (‘navigatie), ongerichte peilbakens en VOR/DME-bakens (navigatie). Ongerichte peilbakens, (NDB’S: Non Directional Beacon), zenden hun impulsen van niet zeer korte golflengte meestal op de middengolf radiobaken 360° rond het baken uit en kunnen, binnen het stralingsbereik van het baken, waar het vliegtuig zich ook bevindt, door een radiokompas aan boord van het vliegtuig worden ontvangen.
Verkeersvliegtuigen die verplicht zijn zich in een door de overheid vastgestelde luchtweg voort te bewegen, maken echter vrijwel uitsluitend gebruik van gerichte VOR/DME-bakens.
