[positieve temperatuurcoëfficiënt], m. (-en), (ook: PTC-thermistor), een elektrische weerstand waarvan de grootte toeneemt bij stijging van de temperatuur. Voor een PTC-weerstand geldt een werkingsgebied, b.v. 50—150 °C.
Ondergaat hij een temperatuurstijging van 100 °C, dan neemt de weerstandswaarde b.v. met een factor 10000 toe. De weerstand wordt o.a. toegepast ter beveiliging van elektronische circuits die tegen te grote stroomafname moeten worden beschermd, en in temperatuurbewakingssystemen. De NTC-weerstand heeft een negatieve temperatuurcoëfficiënt: bij stijging van de temperatuur neemt de weerstandswaarde af.
