[Gr., eerste speler], m. (—en), de figuur door wiens psychisch conflict het drama gedragen wordt.
De protagonist is in een toneelstuk de bedreigde, gekwelde. Zijn tegenspeler is de antagonist; hij veroorzaakt de moeilijkheden van de protagonist. Soms is een derde personage, de tritagonist, de veroorzaker van de intrige. Hij is soms aanstichter van het conflict en soms staat hij passief tussen de strijdende partijen of vervult de rol van verzoener. Voorbeelden: Hamlet—Claudius—Ophelia (W.Shakespeare, Hamlet), Faust—Mefisto—Gretchen (J.W. Goethe, Faust), Kniertje—Bos—Barend (H.Heijermans, Op hoop van zegen).
LITT. B.Verhagen, Dramaturgie (2e dr. 1963).
