o. (-s), een vrij korte, tot lering en vermaak dienende spreuk, samengesteld uit een reeks identiek opgebouwde regels die qua inhoud niet bij elkaar lijken te passen, met als slot een verrassende uitspraak die betrekking heeft op de inhoud van alle voorafgaande regels.
De priamel werd in de 15e eeuw door de Neurenbergse Meistersinger Hans Rosenplüt ontwikkeld tot litteraire kleinkunst. De door hem en zijn Duitse tijdgenoten gemaakte spreuken bleven tot na 1500 in de smaak en werden indertijd gebundeld in talrijke verzamelhandschriften.
LITT. K.Euling, Priamel (in: Reallexikon der deutschen Litraturgeschichte n, 1926—28).
