[Gr. akouo, horen], v., de afnemende gehoorscherpte bij toenemende ouderdom, uiteindelijk leidend tot ouderdomsdoofheid.
Presbyacusis is een vorm van slechthorendheid die berust op functievermindering van het binnenoor, waarin het eigenlijke gehoororgaan (orgaan van Corti) zetelt. Vooral de snelle wisselingen die de spraakklanken kenmerken, worden slecht gevolgd. Op de leeftijd van 50 jaar ligt de bovengrens van het hoorbare gebied bij ca. 15 kHz. slechthorendheid.
