[Lat.], o. (-s, -ia), (ook: prelude),
1. (muziek) inleidingsstuk in suites en voor fuga’s; korte improvisatie ter inleiding van het kerkgezang;
2. (oneig.) begin: het van een nieuwe scheiding.
Het preludium is in de oude luit-, klavieren orkestlitteratuur het inleidingsstuk voor een danssuite of voor een fuga. In de 19e-eeuwse romantische muziek komt het preludium ook zelfstandig voor, o.
bij F.Chopin en C.Debussy. Ook het voorspel, al of niet geïmproviseerd, van de organist vóór de kerkdienst en vóór een lied is een preludium.
