v./m., (biol.; hist.) leer omtrent de preformatie.
De preformatieleer staat tegenover het standpunt van de epigenese, die stelde dat de eigenschappen geleidelijk ontstaan door wisselwerkingen tussen het embryo en de omgeving en wisselwerkingen van diverse delen binnen het embryo. In de 17e eeuw overheerste de preformistische stroming in twee richtingen: het animalculisme, dat in de spermatozoën alle eigenschappen van de mens aanwezig veronderstelde, en het ovisme, dat de eicel daarvoor verantwoordelijk stelde. In de 18e eeuw deed C.F. Wolff de epigenese op de voorgrond komen; in de 19e eeuw was Ch.R.Darwin vrij sterk epigenetisch in zijn pangenesishypothese, terwijl F.Galton dit bestreed door experimenten. Ook thans nog bestaat er een zekere tegenstelling tussen de enigszins preformistisch getinte genetica (die het ontwikkelingsprogramma als vastgelegd beschouwt in het DNA van de chromosomen) en de epigenetische opvatting van de embryologie.
