in de oudheid een gebied in het noorden van Klein-Azië tussen Halys en de Armeense bergen. Pontus was tamelijk vruchtbaar en geleek in sociaal en economisch opzicht op →Kappadocië.
Aan de kust lagen sinds ca.700 v.C. enkele Griekse handelssteden met weinig grondgebied (b.v. Trapezus). In 391 v.C. stichtte Mithridates I het koninkrijk Pontus. De belangrijkste koning was Mithridates vi, die zijn gebied zeer uitbreidde. Hij kwam in conflict met Rome. In 63 v.C. werd Pontus door Rome ingelijfd.
Farnaces trachtte in 48 v.C.-47 v.C. tevergeefs de onafhankelijkheid te herstellen; hij werd door Caesar verslagen (Slag bij Zela, 47 v.C.). Daarna was Pontus ten dele een vazalstaatje van Rome, en ten dele een provincie (Bithynië-Pontus). Tot diep in de keizertijd behield Pontus het oorspronkelijke karakter. Pompeius stichtte er in ca.63 enige steden die geïsoleerde centra van Grieks-Romeinse cultuur waren. In de late oudheid en vroege middeleeuwen leefden in Pontus enkele bekende christelijke bisschoppen.LITT. D.Magie, Roman rule in Asia Minor (1950); G.I.Bratianu, La Mer Noire. Des origines a la conquête ottomane (1969).
