[→Gr. chromos, kleur], v., het beschilderen van bouwen beeldhouwwerken, kapitelen e.d. in diverse, veelal bonte kleuren.
(e) In de archaïsche en klassieke Griekse kunst was het polychromeren van beeldhouwen bouwwerken gewoonte. Ook in de middeleeuwen werd de sculptuur, voornamelijk de houten beelden, gepolychromeerd. Sommige constructieve delen van kerken (zoals zuilen, kapitelen, bogen) werden met felle kleuren beschilderd, dikwijls met geometrische motieven. In de renaissance verdween deze gewoonte, in navolging van de toen gevonden antieke beelden die door de tijd al hun beschildering verloren hadden.
