[Gr.], m., de aanwezigheid van lucht in de borstholte (de pleuraholte) die zich tussen de long en de borstwand bevindt.
(e) Aangezien de luchtdruk in de long geringer is dan de atmosferische druk en de long een zekere hoeveelheid lucht bevat, zal bij een perforerende verwonding van de borstwand de lucht in de borstholte komen en zal de long samenvallen. Wanneer de perforatie-opening zich sluit, zal de lucht langzaam worden geresorbeerd en zal de long weer geleidelijk uitzetten en haar functie hernemen. Het barsten van longblaasjes is vaker oorzaak van pneumothorax dan genoemde penetrerende wonden. Ook bij ogenschijnlijk normale longen van jonge volwassen personen kan een pneumothorax ontstaan zonder trauma (spontane pneumothorax). Uit therapeutisch oogpunt werd, b.v. bij tuberculose, een kunstmatige pneumothorax teweeggebracht en onderhouden om de zieke long rust te geven. Door de tegenwoordige chemotherapeutische mogelijkheden wordt de pneumothorax bij de behandeling van de longtuberculose niet meer toegepast.
