v., het verspreidingsproces waaraan ionen, elektronen en ev. neutrale deeltjes in een plasma onderhevig zijn tengevolge van hun thermische beweging. Plasmadiffusie is vooral van belang in het thermonucleaire onderzoek.
Een heet plasma moet daar worden opgesloten met behulp van magnetische velden (magnetische fles).Wordt voor een dergelijk plasma de plasmadiffusie berekend met de klassieke botsingstheorie (hierin worden alleen Coulomb botsingen tussen geladen deeltjes beschouwd), dan blijkt de diffusie betrekkelijk langzaam te verlopen, wat beheerste kernfusie in een laboratorium realiseerbaar zou maken. Uit thermonucleaire experimenten blijkt evenwel dat de plasmadiffusie vele malen sneller verloopt. D.Bohm heeft een experimentele formule opgesteld die het snelle plasmadiffusie-proces beschrijft (Bohm-diffusie). Vele experimenten (uitgevoerd 1955-65) kunnen met Bohm-diffusie beschreven worden. Sedertdien zijn er echter, m.n. door een nauwkeurigere realisatie van de vereiste magnetische velden, betere opsluittijden gevonden. De plasmadiffusie blijkt 10—200 maal langzamer te verlopen dan door de Bohm-diffusie wordt aangegeven.
Of in deze experimenten de klassieke diffusie snelheid wordt benaderd is onzeker. Er zijn echter onvoldoende argumenten voorhanden om aan te kunnen nemen dat plasmadiffusie te beschrijven zou zijn met het sterk vereenvoudigde beeld van Coulomb-botsingen.
