de Jongste (de Korte), koning van het Frankische Rijk (751—768), *714 te Jupille, ♱768 te Saint Denis; jongste zoon van Karel Martel. Pippijn erfde het hofmeierschap over Neustrië, Bourgondië en Provence, en beheerste met zijn broer Karloman (hofmeier van Austrasië, Alamannië en Thuringen) het Frankische Rijk.
Karloman trok zich in 747 terug in een klooster. Door opstanden van Alamannen, Beieren en Saksers neer te slaan, wist Pippijn het centrale gezag te versterken. In 751 ondernam hij een staatsgreep door Childerik III in een klooster te plaatsen en zich tot koning der Franken te doen kiezen, gezalfd door Bonifatius en gesteund door paus Zacharias. Paus Stefanus II riep zijn hulp in tegen de Langobarden in Italië, die in twee veldtochten (754 en 756) werden verslagen. Pippijn legde de grondslagen van de Kerkelijke Staat. In de strijd tegen de Arabieren (752—759) veroverde hij Septimanië met Narbonne; hij onderwierp het opstandige Aquitanië (766). Bij zijn dood werd het rijk verdeeld onder zijn zonen Karloman en Karel (de Grote).LITT. W.Mohr, Fränkische Kirche und Papsttum zwischen Karlmann und Pippin (1966).
