Frans scholasticus, *1350 Compiègne, †1420 Avignon. Pierre d’Ailly werd in 1389 kanselier van de Sorbonne te Parijs, in 1395 bisschop van Le Puy, in 1396 van Kamerijk en in 1411 werd hij kardinaal.
Hij nam deel aan het Concilie van Konstanz. Pierre d’Ailly stond onder sterke invloed van het ockhamisme. Hij maakte onderscheid tussen absolute zekerheden en inzichten, welke laatste voor kritiek vatbaar blijven. Absoluut zeker is dat, wat men door het natuurlijk licht van het verstand als onmiddellijk evident vat (b.v. het contradictieprincipe, zelfbewustzijn); wat men daarentegen door argumentaties bewijzen moet (het bestaan van een buitenwereld, van God) is slechts ‘zeer waarschijnlijk’. De natuurwetten kunnen nooit het voorwerp uitmaken van een absoluut weten: God zou ze in zijn almacht kunnen opheffen of wijzigen. Als theoloog was Pierre d’Ailly aanhanger van het conciliarisme.
LITT. B.Meller, Studien zur Erkenntnislehre des Peter von Ailly (1954).
